MÜZELİK ESERLER MÜZAYEDESİ | 19

17. ve 18.Yüzyıl’ın sonuna kadar özellikle İstanbul’da camcı esnafınca birtakım loncaların kurulduğu cam imalathaneleri bulunmaktaydı. İlki Boğaziçi’nin Anadolu kıyısındaki Beykoz civarında, bir Mevlevi dervişi olan Mehmet Dede tarafından kurulmuştur. Bu imalathanede fincan, sürahi, vazo, reçellik, gülabdan ve üzeri yaldızlı nakışlarla süslenmiş beyaz süt rengi veya saydam olmayan mavi renkte bir cam hamurundan yapılmış eşyalar üretilmiştir. Adını ilk yapıldıkları yerden alan bu ürünler “Beykoz camları” ya da “İstanbul işi” olarak anılmaktadır. Beykoz işlerini Avrupa ürünlerinden ayıran özellikler vardır. Beykozların arkasından ışık tutulunca kırmızı renkte yansıma olmaktadır. Bunun Beykoz camları içerisinde bulunan kumun özelliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Diğer özellikler ise kesme öbeği veya çukuru denen izlerin olması, kulp ve ayakların yapıştırılma şekillerinin farklı olmasıdır. Beykoz’da kristal cam ve opal camdan çeşitli eşyalar yapılmıştır. Beykozların renksiz saydam camdan ve renksiz kristalden yapılmış olanlarının, renkli opal camlardan daha eski oldukları söylenir. Bezeme olarak hakim olan şekiller yaldızlarla yapılmış bitkisel motifler, gül ve özellikle maydanozdur. Bu sebepten Beykozların bir türüne “Maydanozlu / Maydanoz” denmektedir.

17. ve 18.Yüzyıl’ın sonuna kadar özellikle İstanbul’da camcı esnafınca birtakım loncaların kurulduğu cam imalathaneleri bulunmaktaydı. İlki Boğaziçi’nin Anadolu kıyısındaki Beykoz civarında, bir Mevlevi dervişi olan Mehmet Dede tarafından kurulmuştur. Bu imalathanede fincan, sürahi, vazo, reçellik, gülabdan ve üzeri yaldızlı nakışlarla süslenmiş beyaz süt rengi veya saydam olmayan mavi renkte bir cam hamurundan yapılmış eşyalar üretilmiştir. Adını ilk yapıldıkları yerden alan bu ürünler “Beykoz camları” ya da “İstanbul işi” olarak anılmaktadır. Beykoz işlerini Avrupa ürünlerinden ayıran özellikler vardır. Beykozların arkasından ışık tutulunca kırmızı renkte yansıma olmaktadır. Bunun Beykoz camları içerisinde bulunan kumun özelliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Diğer özellikler ise kesme öbeği veya çukuru denen izlerin olması, kulp ve ayakların yapıştırılma şekillerinin farklı olmasıdır. Beykoz’da kristal cam ve opal camdan çeşitli eşyalar yapılmıştır. Beykozların renksiz saydam camdan ve renksiz kristalden yapılmış olanlarının, renkli opal camlardan daha eski oldukları söylenir. Bezeme olarak hakim olan şekiller yaldızlarla yapılmış bitkisel motifler, gül ve özellikle maydanozdur. Bu sebepten Beykozların bir türüne “Maydanozlu / Maydanoz” denmektedir.

17. ve 18.Yüzyıl’ın sonuna kadar özellikle İstanbul’da camcı esnafınca birtakım loncaların kurulduğu cam imalathaneleri bulunmaktaydı. İlki Boğaziçi’nin Anadolu kıyısındaki Beykoz civarında, bir Mevlevi dervişi olan Mehmet Dede tarafından kurulmuştur. Bu imalathanede fincan, sürahi, vazo, reçellik, gülabdan ve üzeri yaldızlı nakışlarla süslenmiş beyaz süt rengi veya saydam olmayan mavi renkte bir cam hamurundan yapılmış eşyalar üretilmiştir. Adını ilk yapıldıkları yerden alan bu ürünler “Beykoz camları” ya da “İstanbul işi” olarak anılmaktadır. Beykoz işlerini Avrupa ürünlerinden ayıran özellikler vardır. Beykozların arkasından ışık tutulunca kırmızı renkte yansıma olmaktadır. Bunun Beykoz camları içerisinde bulunan kumun özelliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Diğer özellikler ise kesme öbeği veya çukuru denen izlerin olması, kulp ve ayakların yapıştırılma şekillerinin farklı olmasıdır. Beykoz’da kristal cam ve opal camdan çeşitli eşyalar yapılmıştır. Beykozların renksiz saydam camdan ve renksiz kristalden yapılmış olanlarının, renkli opal camlardan daha eski oldukları söylenir. Bezeme olarak hakim olan şekiller yaldızlarla yapılmış bitkisel motifler, gül ve özellikle maydanozdur. Bu sebepten Beykozların bir türüne “Maydanozlu / Maydanoz” denmektedir.

17. ve 18.Yüzyıl’ın sonuna kadar özellikle İstanbul’da camcı esnafınca birtakım loncaların kurulduğu cam imalathaneleri bulunmaktaydı. İlki Boğaziçi’nin Anadolu kıyısındaki Beykoz civarında, bir Mevlevi dervişi olan Mehmet Dede tarafından kurulmuştur. Bu imalathanede fincan, sürahi, vazo, reçellik, gülabdan ve üzeri yaldızlı nakışlarla süslenmiş beyaz süt rengi veya saydam olmayan mavi renkte bir cam hamurundan yapılmış eşyalar üretilmiştir. Adını ilk yapıldıkları yerden alan bu ürünler “Beykoz camları” ya da “İstanbul işi” olarak anılmaktadır. Beykoz işlerini Avrupa ürünlerinden ayıran özellikler vardır. Beykozların arkasından ışık tutulunca kırmızı renkte yansıma olmaktadır. Bunun Beykoz camları içerisinde bulunan kumun özelliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Diğer özellikler ise kesme öbeği veya çukuru denen izlerin olması, kulp ve ayakların yapıştırılma şekillerinin farklı olmasıdır. Beykoz’da kristal cam ve opal camdan çeşitli eşyalar yapılmıştır. Beykozların renksiz saydam camdan ve renksiz kristalden yapılmış olanlarının, renkli opal camlardan daha eski oldukları söylenir. Bezeme olarak hakim olan şekiller yaldızlarla yapılmış bitkisel motifler, gül ve özellikle maydanozdur. Bu sebepten Beykozların bir türüne “Maydanozlu / Maydanoz” denmektedir.

Bohemya Camcılığı, 17.Yüzyılda Avrupa’da gerçek bir sanat haline gelse de 18.Yüzyıl başlarında öylesine boyutlara ulaşmıştır ki çok sayıda sanatçı, ressam, gravürcü ve cam ustalarının varlığı ile Hindistan’dan Güney Amerika’ya kadar hemen her yere Bohemya camları ihraç edilmeye başlanmıştır. Belgelere göre o dönem Avrupa’nın 12 büyük şehriyle, limanında 38 adet “Bohemya Evi” açılmıştır. Baltimore, Beyrut. Kahire, Mexico City, New York ve hatta İzmir’de satış merkezleri bulunmaktaydı. Kısacası, Bohemya’lı camcılar dünyayı değişik bir ürün kimliğiyle, “camla” fethetmişlerdir. Bohemya camcılığının Osmanlı İmparatorluğunda çok yaygınlaşmış ürünlerinden birisi, “kesme kristal”lerdir. Cam kesimi, 1700’lü yıllardan başlayarak, değişik bölgelerde 100’den fazla kesim ve gravür ustası eliyle en üst düzeylere ulaşmış bir tekniktir. Bohemya camları, olağanüstü tekniği nedeniyle, pazar olarak daima en üst düzeydeki kesime hitap etmiştir. 1850’li yıllarda inşaatı tamamlanmış olan Dolmabahçe Sarayı’nda, Topkapı Sarayı Avrupa Camları bölümünde ve diğer Osmanlı Saray koleksiyonlarında çok miktarda Bohemya camı bulunmaktadır.

Bohemya Camcılığı, 17.Yüzyılda Avrupa’da gerçek bir sanat haline gelse de 18.Yüzyıl başlarında öylesine boyutlara ulaşmıştır ki çok sayıda sanatçı, ressam, gravürcü ve cam ustalarının varlığı ile Hindistan’dan Güney Amerika’ya kadar hemen her yere Bohemya camları ihraç edilmeye başlanmıştır. Belgelere göre o dönem Avrupa’nın 12 büyük şehriyle, limanında 38 adet “Bohemya Evi” açılmıştır. Baltimore, Beyrut. Kahire, Mexico City, New York ve hatta İzmir’de satış merkezleri bulunmaktaydı. Kısacası, Bohemya’lı camcılar dünyayı değişik bir ürün kimliğiyle, “camla” fethetmişlerdir. Bohemya camcılığının Osmanlı İmparatorluğunda çok yaygınlaşmış ürünlerinden birisi, “kesme kristal”lerdir. Cam kesimi, 1700’lü yıllardan başlayarak, değişik bölgelerde 100’den fazla kesim ve gravür ustası eliyle en üst düzeylere ulaşmış bir tekniktir. Bohemya camları, olağanüstü tekniği nedeniyle, pazar olarak daima en üst düzeydeki kesime hitap etmiştir. 1850’li yıllarda inşaatı tamamlanmış olan Dolmabahçe Sarayı’nda, Topkapı Sarayı Avrupa Camları bölümünde ve diğer Osmanlı Saray koleksiyonlarında çok miktarda Bohemya camı bulunmaktadır.

Bohemya Camcılığı, 17.Yüzyılda Avrupa’da gerçek bir sanat haline gelse de 18.Yüzyıl başlarında öylesine boyutlara ulaşmıştır ki çok sayıda sanatçı, ressam, gravürcü ve cam ustalarının varlığı ile Hindistan’dan Güney Amerika’ya kadar hemen her yere Bohemya camları ihraç edilmeye başlanmıştır. Belgelere göre o dönem Avrupa’nın 12 büyük şehriyle, limanında 38 adet “Bohemya Evi” açılmıştır. Baltimore, Beyrut. Kahire, Mexico City, New York ve hatta İzmir’de satış merkezleri bulunmaktaydı. Kısacası, Bohemya’lı camcılar dünyayı değişik bir ürün kimliğiyle, “camla” fethetmişlerdir. Bohemya camcılığının Osmanlı İmparatorluğunda çok yaygınlaşmış ürünlerinden birisi, “kesme kristal”lerdir. Cam kesimi, 1700’lü yıllardan başlayarak, değişik bölgelerde 100’den fazla kesim ve gravür ustası eliyle en üst düzeylere ulaşmış bir tekniktir. Bohemya camları, olağanüstü tekniği nedeniyle, pazar olarak daima en üst düzeydeki kesime hitap etmiştir. 1850’li yıllarda inşaatı tamamlanmış olan Dolmabahçe Sarayı’nda, Topkapı Sarayı Avrupa Camları bölümünde ve diğer Osmanlı Saray koleksiyonlarında çok miktarda Bohemya camı bulunmaktadır.

17. ve 18.Yüzyıl’ın sonuna kadar özellikle İstanbul’da camcı esnafınca birtakım loncaların kurulduğu cam imalathaneleri bulunmaktaydı. İlki Boğaziçi’nin Anadolu kıyısındaki Beykoz civarında, bir Mevlevi dervişi olan Mehmet Dede tarafından kurulmuştur. Bu imalathanede fincan, sürahi, vazo, reçellik, gülabdan ve üzeri yaldızlı nakışlarla süslenmiş beyaz süt rengi veya saydam olmayan mavi renkte bir cam hamurundan yapılmış eşyalar üretilmiştir. Adını ilk yapıldıkları yerden alan bu ürünler “Beykoz camları” ya da “İstanbul işi” olarak anılmaktadır. Beykoz işlerini Avrupa ürünlerinden ayıran özellikler vardır. Beykozların arkasından ışık tutulunca kırmızı renkte yansıma olmaktadır. Bunun Beykoz camları içerisinde bulunan kumun özelliğinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Diğer özellikler ise kesme öbeği veya çukuru denen izlerin olması, kulp ve ayakların yapıştırılma şekillerinin farklı olmasıdır. Beykoz’da kristal cam ve opal camdan çeşitli eşyalar yapılmıştır. Beykozların renksiz saydam camdan ve renksiz kristalden yapılmış olanlarının, renkli opal camlardan daha eski oldukları söylenir. Bezeme olarak hakim olan şekiller yaldızlarla yapılmış bitkisel motifler, gül ve özellikle maydanozdur. Bu sebepten Beykozların bir türüne “Maydanozlu / Maydanoz” denmektedir.

Emile Gallé, 1846’da Nancy’de doğmuştur. Babasının Nancy’de cam ve seramik fabrikası olduğundan dolayı çocukluğundan itibaren cam ve porselen sanatı ile ilgilenmiştir. Temel eğitimini Nancy’de tamamladıktan sonra 1862’de Almanya’ya gitmiş, Weimar kentinde mineraloji, botanik ve sanat eğitimi görmüştür. Özellikle cam kimyası ve boyası üzerine araştırmalar yapmış, 1872’de İngiltere’ye gitmiş, buradaki müzelerde incelemelerde bulunmuş, Paris’e yaptığı gezilerde Mısır, Roma, Grek, Osmanlı ve Uzak Doğu Sanatları üzerinde yoğunlaşmış, gözlemlemiş olduğu çeşitli sanat akımlarını kendi iç dünyası ile özümleyerek çok başarılı çalışmalar gerçekleştirmiştir. İlk dönem çalışmalarında çeşitli büyüklük ve formda vazolar, kutu, şişe, şekerlik… vs. gibi cam objelerde renksiz veya uçuk renkli saydam cam zemin üzerine mineli dekorlar kullanmıştır. 1875’te ilk defa ay ışığı mavisini tasarımlarına yansıtmıştır. Cameo glass (kabartma cam dekoru) tekniğini üstün başarı ile kullanmış, “Doğa sanatçının yol göstericisi ve ruhudur” görüşüne inanmış ve konuşan objeler adını verdiği cam eşyaların üretimine 1884 yılında başlamıştır. 1884’ten itibaren kısaca “Cameo” diye adlandırılan hydroflorik asitli, çok katmanlı renkli cam objelerin üretimine ağırlık vermiş, eserlerinde naturalizm, sembolizm, sürrealizm ve Art-Nouveau sanat akımlarının etkisi görülmüştür. 1889’da düzenlenen uluslararası sergiye çeşitli renkler ve desenlerle yaptığı cam çalışmalarıyla katılan sanatçı, “Legion d’honneur” nişanı almıştır. Emile Gallé , 1900’de Nancy Stanislas Akademisi’ne seçilmiş, 1901’de kendi başkanlığında Nancy Okulu’nu kurmuştur.

Emile Gallé, 1846’da Nancy’de doğmuştur. Babasının Nancy’de cam ve seramik fabrikası olduğundan dolayı çocukluğundan itibaren cam ve porselen sanatı ile ilgilenmiştir. Temel eğitimini Nancy’de tamamladıktan sonra 1862’de Almanya’ya gitmiş, Weimar kentinde mineraloji, botanik ve sanat eğitimi görmüştür. Özellikle cam kimyası ve boyası üzerine araştırmalar yapmış, 1872’de İngiltere’ye gitmiş, buradaki müzelerde incelemelerde bulunmuş, Paris’e yaptığı gezilerde Mısır, Roma, Grek, Osmanlı ve Uzak Doğu Sanatları üzerinde yoğunlaşmış, gözlemlemiş olduğu çeşitli sanat akımlarını kendi iç dünyası ile özümleyerek çok başarılı çalışmalar gerçekleştirmiştir. İlk dönem çalışmalarında çeşitli büyüklük ve formda vazolar, kutu, şişe, şekerlik… vs. gibi cam objelerde renksiz veya uçuk renkli saydam cam zemin üzerine mineli dekorlar kullanmıştır. 1875’te ilk defa ay ışığı mavisini tasarımlarına yansıtmıştır. Cameo glass (kabartma cam dekoru) tekniğini üstün başarı ile kullanmış, “Doğa sanatçının yol göstericisi ve ruhudur” görüşüne inanmış ve konuşan objeler adını verdiği cam eşyaların üretimine 1884 yılında başlamıştır. 1884’ten itibaren kısaca “Cameo” diye adlandırılan hydroflorik asitli, çok katmanlı renkli cam objelerin üretimine ağırlık vermiş, eserlerinde naturalizm, sembolizm, sürrealizm ve Art-Nouveau sanat akımlarının etkisi görülmüştür. 1889’da düzenlenen uluslararası sergiye çeşitli renkler ve desenlerle yaptığı cam çalışmalarıyla katılan sanatçı, “Legion d’honneur” nişanı almıştır. Emile Gallé , 1900’de Nancy Stanislas Akademisi’ne seçilmiş, 1901’de kendi başkanlığında Nancy Okulu’nu kurmuştur.

Emile Gallé, 1846’da Nancy’de doğmuştur. Babasının Nancy’de cam ve seramik fabrikası olduğundan dolayı çocukluğundan itibaren cam ve porselen sanatı ile ilgilenmiştir. Temel eğitimini Nancy’de tamamladıktan sonra 1862’de Almanya’ya gitmiş, Weimar kentinde mineraloji, botanik ve sanat eğitimi görmüştür. Özellikle cam kimyası ve boyası üzerine araştırmalar yapmış, 1872’de İngiltere’ye gitmiş, buradaki müzelerde incelemelerde bulunmuş, Paris’e yaptığı gezilerde Mısır, Roma, Grek, Osmanlı ve Uzak Doğu Sanatları üzerinde yoğunlaşmış, gözlemlemiş olduğu çeşitli sanat akımlarını kendi iç dünyası ile özümleyerek çok başarılı çalışmalar gerçekleştirmiştir. İlk dönem çalışmalarında çeşitli büyüklük ve formda vazolar, kutu, şişe, şekerlik… vs. gibi cam objelerde renksiz veya uçuk renkli saydam cam zemin üzerine mineli dekorlar kullanmıştır. 1875’te ilk defa ay ışığı mavisini tasarımlarına yansıtmıştır. Cameo glass (kabartma cam dekoru) tekniğini üstün başarı ile kullanmış, “Doğa sanatçının yol göstericisi ve ruhudur” görüşüne inanmış ve konuşan objeler adını verdiği cam eşyaların üretimine 1884 yılında başlamıştır. 1884’ten itibaren kısaca “Cameo” diye adlandırılan hydroflorik asitli, çok katmanlı renkli cam objelerin üretimine ağırlık vermiş, eserlerinde naturalizm, sembolizm, sürrealizm ve Art-Nouveau sanat akımlarının etkisi görülmüştür. 1889’da düzenlenen uluslararası sergiye çeşitli renkler ve desenlerle yaptığı cam çalışmalarıyla katılan sanatçı, “Legion d’honneur” nişanı almıştır. Emile Gallé, 1900’de Nancy Stanislas Akademisi’ne seçilmiş, 1901’de kendi başkanlığında Nancy Okulu’nu kurmuştur.